Άνθρωπος | |
| • | Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν. Πρωταγόρας άρεσε σε 1491 |
| • | Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς. Ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Ανάχαρσις άρεσε σε 834 |
| • | Άνθρωπον ζητώ. Διογένης άρεσε σε 673 |
| • | Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα. Αφού γεννήθηκες θνητός άνθρωπε, μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Μένανδρος άρεσε σε 648 |
| • | Ζώον δίπουν άπτερον. Πλάτων (ο ορισμός του ανθρώπου κατά τον Πλάτωνα) άρεσε σε 641 |
| • | Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος. Είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική αυτός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος. Ιπποκράτης άρεσε σε 583 |
| • | Σκιάς όναρ άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς. Πίνδαρος άρεσε σε 567 |
| • | Άνθρωπος: ο αναθρών ά όπωπε. Άνθρωπος: αυτός που αναλογίζεται και κρίνει όσα έχει δει. Πλάτων άρεσε σε 532 |
| • | Άνθρωπος τελειωθείς βέλτιστον των ζώων, χωρισθέν δε νόμου και δίκης, χείριστον πάντων. Πλάτων άρεσε σε 464 |
| • | Φύσει γαρ άνθρωπος, ό βούλεται, τούτο και οίεται. Από τη φύση του ο άνθρωπος, αυτό που θέλει, αυτό πιστεύει. Ιούλιος Καίσαρας (υπότιτλος στην «περί του Γαλατικού πολέμου» εξιστόρησή του – φράση που είχε χρησιμοπιήσει και ο Δημοσθενης, ίσως ήταν αρχαία παροιμία) άρεσε σε 408 |
| • | Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή. Μένανδρος άρεσε σε 349 |
| • | Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει. Σοφοκλής άρεσε σε 338 |
| • | Μέμνησο ότι άνθρωπος εί. Υπενθύμιση προς τον εαυτό του που επέβαλε ο Φίλιππος Β’ άρεσε σε 283 |
| • | Πρώτον μεν γαρ τρία ην τα γένη τα των ανθρώπων, ουχ ώσπερ νυν δύο. Στην αρχή τα γένη των ανθρώπων ήταν τρία, όχι δύο όπως τώρα. Σωκράτης (από το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα) άρεσε σε 283 |
| • | Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται; Το αίνιγμα της Σφίγγας (το έλυσε ο Οιδίπους —η απάντηση είναι φυσικά «ο άνθρωπος» σε διάφορες ηλικίες) άρεσε σε 265 |
| • | Μάθε ότι αι συμφοραί των ανθρώπων άρχουσι και ουχί άνθρωποι των συμφορέων. Μάθε ότι οι περιστάσεις κυβερνούν τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι τις περιστάσεις. Ηρόδοτος άρεσε σε 183 |
| • | Του ανθρωπίνου βίου ο μεν χρόνος στιγμή, η δε ουσία ρέουσα, η δε αίσθησις αμυδρά, η δε όλου του σώματος σύγκρισις εύσηπτος, η δε ψυχή ρόμβος, η δε τύχη δυστέκμαρτον, η δε φήμη άκριτον. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 182 |
| • | Τω ανθρώπω μικρώ κόσμω όντι. Ο άνθρωπος είναι ένας μικρόκοσμος. Δημόκριτος άρεσε σε 112 |
| • | Τα χείρονα πλείω βροτοίσιν εστι των αμεινόνων. Στους ανθρώπους περισσότερα είναι τα κακά από τα καλά. Ευριπίδης άρεσε σε 106 |
| • | Ου γαρ από δρυός έσοι… ουδ’ από πέτρης. Γιατί ούτε από δρυ ούτε από πέτρα γεννήθηκες [αλλά από ανθρώπους είσαι γεννημένος]. Όμηρος άρεσε σε 56 |
| • | Τι εστι Άνθρωπος; Νους σεσαρκωμένος, πνευματικόν αγγείον, αισθητικόν οίκημα, οικητήριον ολιγοχρόνιον, επίπονος ψυχή, τύχης παίγνιον, φρόντισμα χρόνου, ωστεωμένον όργανον, κατάσκοπος βίου, φωτός αποστάτης, γης απαίτημα. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 52 |
| • | Άνθρωπος εν ευφρόνῃ φάος άπτεται εαυτώ αποσβεσθείς. Ο άνθρωπος ανάβει φως τη νύχτα ενώ ο ίδιος έχει σβήσει. Ηράκλειτος άρεσε σε 51 |
Ανθρωπότητα | |
| • | Ω, γένος ανθρώπων ανεμώλιον, αυτοχόλωτον, μέχρι τέλους βιότου μηδέν επιστάμενον. Ω άστατο ανθρώπινο γένος, που πολεμάς τον εαυτό σου, ως το τέλος της ζωής δε βάζεις μυαλό. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 208 |
Κόσμος & Σύμπαν | |
| • | Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον. Ηράκλειτος άρεσε σε 454 |
| • | Ο κόσμος αλλοίωσις, ο βίος υπόληψις. Ο κόσμος είναι μια [συνεχής] αλλαγή, η ζωή είναι γέννημα της φαντασίας. Δημόκριτος (η φράση υπάρχει και στον Μάρκο Αυρήλιο, “Τα εις εαυτόν” δ’ 3) άρεσε σε 259 |
| • | Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι. Για αυτούς που είναι ξυπνητοί ο κόσμος είναι ο ίδιος και κοινός, ενώ γι’ αυτούς που κοιμούνται ο καθένας είναι στον δικό του κόσμο. Ηράκλειτος άρεσε σε 248 |
| • | Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 211 |
| • | Σκηνή πας ο κόσμος εστί και παίγνιον· ή μάθε παίζειν ή φέρε τας οδύνας. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 159 |
| • | Ερωτηθείς ει σφαιροειδής εστιν ο κόσμος, έφη: «ουχ υπερέκυψα». Όταν ρωτήθηκε αν ο κόσμος έχει σχήμα σφαίρας απάντησε: «δεν έσκυψα τόσο πολύ». Σωκράτης (κάνοντας και ένα πονηρό υπονοούμενο...) άρεσε σε 143 |
| • | Μέγιστον τόπος. Άπαντα γαρ χωρεί. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 55 |
| • | Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς. Υπάρχουν άπειροι κόσμοι που είναι δημιουργημένοι και φθαρτοί. Δημόκριτος άρεσε σε 49 |
| • | Και απείρων όντων των κόσμων, µηδενός εγώ κεκράτηκα. Παρόλο που οι κόσμοι είναι άπειροι, εγώ δεν επικράτησα σε κανέναν. Μέγας Αλέξανδρος (όταν «φιλοσόφου τινός ειρηκότος ήκουσεν, ότι κόσμοι άπειροί εισι», από τον Γεώργιο Αμαρτωλό) άρεσε σε 24 |
| • | Τι εστι Κόσμος; Ακατάληπτος περιοχή, θεωρητικόν κατασκεύασμα, ασύνοπτον ύψωμα, αυτογέννητον θεώρημα, πολυχάρακτον μόρφωμα, αιώνιον διακράτημα, αιθήρ θρεπτικός, πολυδιοίκητον πνεύμα, επταπλανές κύκλωμα, ήλιος, φως, ημέρα, σελήνη, άστρα, σκότος, νυξ, γη, πυρ, ύδωρ, αήρ. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 15 |
| • | Πυθαγόρας πρώτος εν Έλλησιν ωνόμασε την των όλων περιοχήν κόσμον εκ της εν αυτώ πράξεως. Πυθαγόρας (φράση από το έργο του Αέτιου του Αντιοχέα, 1ος ή 2ος μ.Χ. αι.) άρεσε σε 3 |
Καλό & Κακό | |
| • | Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 1326 |
| • | Ενός κακού μύρια έπονται. Σοφοκλής (ή «ενός ατόπου δοθέντος μύρια έπονται») άρεσε σε 458 |
| • | Αγαθόν και κακόν ταυτόν. Ηράκλειτος άρεσε σε 343 |
| • | Αισχρόν το γ’ αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή. Το κακό είναι κακό κι αν φαίνεται κι αν δεν φαίνεται. Αντισθένης άρεσε σε 233 |
| • | Ουδέν κακόν ραδίως απόλλυται. Κανένα κακό δεν φεύγει εύκολα. Αρχαιοελληνική Παροιμία άρεσε σε 198 |
| • | Κακόν κακού ου άπτεται. Το κακό δεν αντιμετωπίζεται με το κακό. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 184 |
| • | Μικρόν κακόν, μέγα αγαθόν. Από ένα μικρό κακό μπορεί να έρθει ένα μεγάλο καλό. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 173 |
| • | Έν μόνον αγαθόν είναι, την επιστήμην, και έν μόνον κακόν, την αμαθίαν. Σωκράτης άρεσε σε 166 |
| • | Το μεν καλόν ορώ και επιδοκιμάζω, πράττω δε το κακόν. Οβίδιος (η Μήδεια…) άρεσε σε 152 |
| • | Άρα το όσιον ότι όσιόν εστιν, φιλείται υπό των θεών, ή ότι φιλείται όσιόν εστιν. Το καλό είναι καλό επειδή αρέσει στους θεούς ή αρέσει στους θεούς επειδή είναι καλό; Πλάτων (η συνέχεια: «Ομολογούμεν το μεν όσιον δια τούτο φιλείσθαι, ότι όσιόν εστιν, αλλ’ ου διότι φιλείται, όσιον είναι») άρεσε σε 133 |
| • | Αρετής οικείον, κακίας αλλότριον. [Να είσαι] οικείος με την αρετή, ξένος με την κακία. Κλεόβουλος ο Ρόδιος άρεσε σε 110 |
| • | Ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ’ εστί τις σύγκρασις. Δεν γίνεται χώρια να είναι και τα καλά και τα κακά, αλλά είναι κάπως ανακατεμένα. Ευριπίδης άρεσε σε 74 |
| • | Κακώ γαρ εσθλόν ου συμμείγνυται. Το κακό με το καλό δεν ανακατεύονται. Ευριπίδης άρεσε σε 52 |
| • | Ανάχαρσις ερωτηθείς τι εστιν εν ανθρώποις αγαθόν τε και φαύλον έφη: «γλώσσα». Ανάχαρσις άρεσε σε 19 |
Συνείδηση | |
| • | Βροτοίς άπασιν η συνείδησις θεός. Για όλους τους θνητούς η συνείδηση είναι σαν θεός. Μένανδρος άρεσε σε 69 |
Ύπαρξη | |
| • | Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι. Μια φορά γεννηθήκαμε άνθρωποι, δυο φορές όμως δεν είναι δυνατό να γίνουμε. Επίκουρος άρεσε σε 457 |
| • | Ο δε ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω. Μια ζωή όπου δεν εξετάζεται το σωστό ή λάθος, δεν αξίζει να τη ζει κανείς. Σωκράτης άρεσε σε 165 |
| • | Μηδέν εκ του μη όντος γίνεσθαι μηδ’ ες το μη ον φθείρεσθαι. Δημόκριτος άρεσε σε 97 |
| • | Ψυχάριον εί, βαστάζον νεκρόν. Επίκτητος άρεσε σε 84 |
| • | Ουκ οίσθ’ ό,τι ζης, ουδ’ ό δρας, ουδ’ όστις εί. Δεν ξέρεις ούτε γιατί ζεις ούτε τι κάνεις ούτε ποιος είσαι. Ευριπίδης άρεσε σε 64 |
| • | Άνθρωποι δε μινυνθάδιοι τελέθουσιν. Όμως οι άνθρωποι υπάρχουν για πολύ λίγο. Όμηρος άρεσε σε 47 |
| • | Ό τι ποτε τούτό ειμι, σαρκία εστί και πνευμάτιον και το ηγεμονικόν. Αυτό είμαι: σαρκίο και πνεύμα και μυαλό για να τα συντονίζει. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 33 |
| • | Τούτων αεί μεμνήσθαι, τις η των όλων φύσις, και τις η εμή. Πάντοτε να θυμάμαι, ποια είναι η φύση όλων των πραγμάτων και ποια είναι η δικιά μου. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 26 |
Νόημα της Ζωής | |
| • | Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην. Αυτό που αξίζει δεν είναι να ζεις για να αποκτήσεις περισσότερα αλλά να ζεις καλά. Πλάτων άρεσε σε 828 |
| • | Τούτ’ εστί το ζην, μη σεαυτώ ζην μόνον. Αυτή είναι η ζωή, να μη ζεις μόνο για τον εαυτό σου. Μένανδρος άρεσε σε 237 |
| • | Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης; Τι είναι η ζωή, τι ωραιότερο υπάρχει από τη Χρυσή Αφροδίτη (τον έρωτα); Μίμνερμος, Αρχαίος ποιητής άρεσε σε 129 |
Ζωή | |
| • | Μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Σόλων (προς τον βασιλιά Κροίσο – από τον Ηρόδοτο) άρεσε σε 1316 |
| • | Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες. Δημόκριτος άρεσε σε 859 |
| • | Λάθε βιώσας. Επίκουρος άρεσε σε 794 |
| • | Ανοήμονες βιούσι ου τερπόμενοι βιούν. Οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν. Δημόκριτος άρεσε σε 596 |
| • | Άνευ των αναγκαίων αδύνατον και ζην και ευ ζην. Αριστοτέλης άρεσε σε 428 |
| • | Πας ώσπερ άρτι γεγονώς εκ του ζην απέρχεται. Ο καθένας φεύγει απ’ τη ζωή, σαν να ‘ρθε τώρα μόλις. Επίκουρος άρεσε σε 399 |
| • | Βραχύς αιών. Η ζωή είναι σύντομη. Ευριπίδης άρεσε σε 297 |
| • | Βιοί γαρ ουδείς όν προαιρείται βίον. Κανένας δεν ζει τη ζωή που διαλέγει να ζήσει. Μένανδρος άρεσε σε 288 |
| • | Ζώμεν γαρ ου ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα. Μένανδρος άρεσε σε 260 |
| • | Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος. Η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή. Μένανδρος άρεσε σε 242 |
| • | Τον βίον μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν. Τη ζωή σου, που είναι σύντομη, μην την κάνεις [να φαίνεται] μακριά με κακά πράγματα. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 217 |
| • | Τω βίω μη μάχου. Μην εναντιώνεσαι στη ζωή σου. Δελφικό παράγγελμα άρεσε σε 194 |
| • | Τέρμα οράν βιότοιο. Να βλέπεις πάντα (να λαμβάνεις υπόψη) το τέλος της ζωής. Σόλων άρεσε σε 182 |
| • | Του βίου καθάπερ αγάλματος πάντα τα μέρη καλά είναι δει. Σωκράτης άρεσε σε 164 |
| • | Άπας ό βίος των ανθρώπων φύσει και νόμοις διοικείται. Αριστοτέλης άρεσε σε 140 |
| • | Η βιωτική τη παλαιστική ομοιοτέρα ήπερ τη ορχηστική κατά το προς τα εμπίπτοντα και ου προεγνωσμένα έτοιμος και απτώς εστάναι. Η τέχνη της ζωής μοιάζει περισσότερο με πάλη παρά με χορό, με την έννοια ότι πρέπει να είσαι έτοιμος και ακλόνητος σ’ αυτά που συμβαίνουν απροειδοποίητα. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 139 |
| • | Άνθρωποι βίου δεόμενοι, πολλά και παντοία τεχνέονται. Οι άνθρωποι για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους, μηχανεύονται πολλά και διάφορα. Ιπποκράτης άρεσε σε 135 |
| • | Πολλαί μεταβολαί γίνονται και παντοίαι τύχαι κατά τον βίον. Αριστοτέλης άρεσε σε 98 |
| • | Ζώμεν αλογίστως προσδοκούντες μη θανείν. Μένανδρος άρεσε σε 62 |
| • | Βίος γαρ όνομ’ έχει μόνον πόνος γεγώς. Η ζωή μόνο κατά το όνομα είναι ζωή, και στην πραγματικότητα είναι πόνος. Ευριπίδης άρεσε σε 57 |
| • | Μακρός γαρ αιών μυρίοις τίκτει πόνους. Μια μακριά ζωή δημιουργεί μυριάδες βάσανα. Ευριπίδης άρεσε σε 38 |
| • | Ο δε βίος πόλεμος και ξένου επιδημία, η δε υστεροφημία λήθη. Η ζωή είναι πόλεμος και αποδημία σε ξένη γη, η δε υστεροφημία λήθη. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 5 |
Πεπρωμένο | |
| • | Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 799 |
| • | Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του. Πλάτων άρεσε σε 368 |
| • | Θανέειν πέπρωται άπασι. Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν. Πυθαγόρας άρεσε σε 312 |
| • | Εστιν ειμαρμένα πάντα. Όλα είναι γραμμένα. Ηράκλειτος άρεσε σε 216 |
| • | Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου. Eι δ’ αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς και το φέρον σε φέρει. Αν η μοίρα σε σέρνει, άντεξε και άφησε να συρθείς μαζί της. Αν αγανακτείς, και τον εαυτό σου τον στεναχωρείς και η μοίρα σε σέρνει. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (όπου «το φέρον» εδώ με την έννοια της μοίρας, της ζωής) άρεσε σε 57 |
| • | Ουδείς δε θνητών ταις τύχαις ακήρατος. Κανένας θνητός δεν μένει απρόσβλητος από τις μεταβολές της τύχης. Ευριπίδης άρεσε σε 36 |
| • | Ζευς... τα μεν υψηλά ταπεινών, τα δε ταπεινά υψών. Αίσωπος άρεσε σε 33 |
| • | Άλλως έδοξεν τοις θεοίς. Βιργίλιος άρεσε σε 31 |
| • | Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν. Καθότι δεν είναι δυνατό να ξεγελάσεις ούτε να αψηφήσεις τη θέληση του Δία. Ησίοδος άρεσε σε 21 |
| • | Αλλ’ ό γε σιγή δώρα θεών έχοι, όττι διδοίεν. Αλλά δέξου σιωπηλά τα δώρα των Θεών, ότι κι αν δίνουν. Όμηρος άρεσε σε 10 |
| • | Ούτως εστίν ο κόσμος αστάθμητος και ο βίος των ανθρώπων ως παιγνίδι· και ούτως στρέφει τας υποθέσεις ο τροχός άνω και κάτω και κυλίει αυτάς και κλώθει ως θέλει. Γεώργιος Αμαρτωλός (αναφερόμενος στον Κωνσταντίνο Θ’ Μονομάχο) άρεσε σε 6 |
| • | Ιπποκράτης πολλάς νόσους ιασάμενος αυτός νοσήσας απέθανεν. Οι Χαλδαίοι πολλών θανάτους προηγόρευσαν, είτα και αυτούς το πεπρωμένον κατέλαβεν. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 5 |
Πραγματικότητα | |
| • | Μη, φίλα ψυχά, βίον αθάνατον σπεύδε, ταν δ' έμπρακτον άντλει μαχανάν. Ω ψυχή μου, μην ελπίζεις αθάνατη ζωή, αλλά να αντλείς όσα περισσότερα μπορείς από την πραγματική ζωή. Πίνδαρος άρεσε σε 55 |
| • | Δόκος δ’ επί πάσι τέτυκται. Μόνο γνώμες [μπορούμε να] έχουμε για όλα όσα υπάρχουν και συμβαίνουν. Ξενοφάνης άρεσε σε 10 |
Θάνατος | |
| • | Ανδρών επιφανών πάσα η γη τάφος. Θουκυδίδης (από τον Επιτάφιο του Περικλή) άρεσε σε 481 |
| • | Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου. Νομίζω πως ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός από το άλλο, δηλαδή της ψυχής από το σώμα. Πλάτων άρεσε σε 386 |
| • | Ο θάνατος ουδέν προς ημάς· το γαρ διαλυθέν αναισθητεί· το δ’ αναισθητούν ουδέν προς ημάς. Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας, γιατί αυτό που αποσυντίθεται δεν έχει αισθήσεις και ό,τι είναι χωρίς αισθήσεις δεν είναι τίποτε για μας. Επίκουρος άρεσε σε 353 |
| • | Άρα μη θανόντες τω δοκείν ζώμεν μόνον, Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες όνειρον εικάζοντες είναι τον βίον; ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος; Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει, ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς (θρηνεί για την εξαφάνιση του Ελληνισμού) άρεσε σε 348 |
| • | Θανέειν πέπρωται άπασι. Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν. Πυθαγόρας άρεσε σε 312 |
| • | Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. Η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο]. Πλάτων άρεσε σε 271 |
| • | Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν. Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια. Όμηρος άρεσε σε 263 |
| • | Εύκολος η εις άδου οδός· καταμύοντας γουν απιέναι. Εύκολος είναι ο δρόμος προς τον Άδη· πας εκεί με κλειστά τα μάτια. Βίων ο Βορυσθενίτης άρεσε σε 219 |
| • | Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος. Μένανδρος άρεσε σε 162 |
| • | Πολλά λαλείς, άνθρωπε, χαμαί δε τίθη μετά μικρόν. Σίγα, και μελέτα ζών έτι τον θάνατον. Λόγια πολλά λες, άνθρωπε, σε λίγο θα πεθάνεις· σώπα, κι ενόσω ακόμα ζεις, τον θάνατο μελέτα. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 150 |
| • | Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες. Οι αθάνατοι είναι θνητοί, οι θνητοί είναι αθάνατοι που ζουν το θάνατο εκείνων ενώ πεθαίνουν τη ζωή εκείνων. Ηράκλειτος άρεσε σε 140 |
| • | Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα, μήτε μεθύοντα. Το καλύτερο είναι από τη ζωή να αποχωρήσεις όπως από ένα συμπόσιο: ούτε διψασμένος ούτε μεθυσμένος. Αριστοτέλης άρεσε σε 128 |
| • | Θάνατός εστιν οκόσα εγερθέντες ορέομεν, οκόσα δε εύδοντες ύπνος. Θάνατος είναι όσα βλέπουμε ξύπνιοι, ενώ όσα βλέπουμε κοιμισμένοι είναι ύπνος. Ηράκλειτος άρεσε σε 127 |
| • | «Ουδέν,» έφη, «τον θάνατον διαφέρειν του ζην». «Συ ουν,» έφη τις, διά τι ουκ αποθνήσκεις;» «ότι,» έφη, «ουδέν διαφέρει.» Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 126 |
| • | Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς. Κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχερός στο τέλος. Ευριπίδης άρεσε σε 120 |
| • | Ομολογείν άρα ημίν και ταύτη τους ζώντας εκ των τεθνεώτων γεγονέναι ουδέν ήττον ή τους τεθνεώτας εκ των ζώντων. Συμφωνούμε λοιπόν, ότι οι ζωντανοί απ’ αυτούς που έχουν πεθάνει προέρχονται, όπως κι αυτοί που έχουν πεθάνει από τους ζωντανούς. Πλάτων άρεσε σε 114 |
| • | Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς. Καλύτερα να πεθάνουμε μια φορά παρά να υποφέρουμε όλες τις μέρες. Αισχύλος άρεσε σε 101 |
| • | Τον τεθνηκότα μη κακολογείν. Χίλων ο Λακεδαιμόνιος άρεσε σε 99 |
| • | Έξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει. Ό,τι πεθαίνει δεν πέφτει έξω από τον κόσμο. Αρχαίο ρητό άρεσε σε 97 |
| • | Νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι. Οι νεκροί είναι πιο άχρηστοι από την κοπριά. Ηράκλειτος άρεσε σε 86 |
| • | Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά. Ξενοφάνης άρεσε σε 83 |
| • | Τον γαρ ουκ όντα πας είωθεν επαινείν. Συνηθίζεται να επαινούν όλοι αυτόν που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Θουκυδίδης (από τον Επιτάφιο του Περικλέους) άρεσε σε 78 |
| • | Νεκρός ου δάκνει. Ο νεκρός δεν δαγκώνει. Πλούταρχος άρεσε σε 75 |
| • | Ουδέν τον θάνατον διαφέρει του ζήν. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 72 |
| • | Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα. Μένανδρος άρεσε σε 69 |
| • | Τοις γαρ θανούσι μόχθος ου προσγίγνεται. Για τους πεθαμένους δεν υπάρχουν βάσανα. Σοφοκλής άρεσε σε 67 |
| • | Ήδη με ο ύπνος άρχεται παρακατατίθεσθαι τω αδερφώ. Ήδη ο ύπνος άρχισε να με παραχωρεί στον αδερφό του (το θάνατο). Γοργίας (τα τελευταία του λόγια) άρεσε σε 54 |
| • | Ανοήμονες ζωής ορέγονται θάνατον δεδοικότες. Οι ανόητοι θαυμάζουν τον θάνατο επειδή φοβούνται τη ζωή. Δημόκριτος άρεσε σε 54 |
| • | Μη καταφρόνει θανάτου, αλλά ευαρέστει αυτώ, ως και τούτου ενός όντος ών η φύσις εθέλει. Να μην αποστρέφεσαι τον θάνατο αλλά να τον βλέπεις με ευαρέσκεια. Γιατί ακόμα και ο θάνατος είναι ένα από τα πράγματα που θέλει η φύση. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 53 |
| • | Πλάτων έφησε τον μεν ύπνον ολιγοχρόνιον θάνατον, τον δε θάνατον πολυχρόνιον ύπνον. Πλάτων άρεσε σε 46 |
| • | Ούτω ο μεν θάνατος μοχθηρής εούσης της ζόης καταφυγή αιρετωτάτη τω ανθρώπω γέγονε. Έτσι, όταν η ζωή γίνεται ανυπόφορη, ο θάνατος γίνεται ένα πολύ προτιμότερο καταφύγιο για τον άνθρωπο. Ηρόδοτος άρεσε σε 45 |
| • | Πάσιν ημίν κατθανείν οφείλεται. Όλοι μας έχουμε χρέος να πεθάνουμε. Ευριπίδης άρεσε σε 43 |
| • | Κατθανών δε πας ανήρ γη και σκιά, το μηδέν εις ουδέν ρέπει. Πεθαίνοντας ο άνθρωπος γη και σκιά, το τίποτα πάει προς το τίποτα. Ευριπίδης άρεσε σε 41 |
| • | Έρχομαι, τι μ’ αύεις; Έρχομαι, τι με φωνάζεις; Ζήνων ο Κιτιεύς (τα τελευταία του λόγια χρησιμοποιώντας στίχο από το χαμένο ποίημα «Νιόβη» του Τιμόθεου) άρεσε σε 41 |
| • | Φαύλοι βροτών γαρ του πονείν ησσόμενοι θανείν ερώσιν. Κάποιοι φαύλοι για να αποφύγουν τις κουραστικές προσπάθειες ερωτεύονται το θάνατο. Αγάθων άρεσε σε 41 |
| • | Πάντες τω θανάτω τηρούμεθα καί τρεφόμεσθα ως αγέλη χοίρων σφαζομένων αλόγως. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 38 |
| • | Ημείς γαρ οπότ’ αρχόμεθα ζην, τότ’ αποθνήσκομεν. Ουδέν ουν αλυσιτελέστερόν εστι φιλοδοξίας. Μόλις αρχίσουμε να ζούμε πεθαίνουμε· δεν υπάρχει λοιπόν τίποτε πιο ανώφελο από τη φιλοδοξία. Θεόφραστος άρεσε σε 36 |
| • | Θάνατος των ανηκέστων κακών ιατρός. Αισχύλος άρεσε σε 34 |
| • | Προς μεν τ᾿ άλλα δυνατόν ασφάλειαν πορίσασθαι· χάριν δε θανάτου πάντες άνθρωποι πόλιν ατείχιστον οικούμεν. Σε άλλα πράγματα είναι δυνατό να καταφέρουμε να έχουμε ασφάλεια. Αλλά όσον αφορά τον θάνατο, όλοι είμαστε σε πόλη ατείχιστη. Επίκουρος άρεσε σε 33 |
| • | Ευκλεώς τοι κατθανείν χάρις βροτώ. Σίγουρα το να πεθαίνεις ένδοξα είναι μεγάλη χάρη για τους ανθρώπους. Αισχύλος άρεσε σε 32 |
| • | Πλάτων την φιλοσοφίαν θανάτου μελέτην ωνόμασεν. Πλάτων άρεσε σε 29 |
| • | Αλλ’ εσθ’ ο θάνατος λοίσθος ιατρός κακών. Είναι όμως ο θάνατος ο έσχατος θεραπευτής των κακών. Σοφοκλής άρεσε σε 24 |
| • | Κακώς ζην κρείσσον ή καλώς θανείν. Καλύτερα να ζεις άσχημα παρά να πεθάνεις καλά. Ευριπίδης άρεσε σε 18 |
| • | Τι εστι Θάνατος; Αιώνιος ύπνος, ανάλυσις σώματος, ταλαιπωρούντων επιθυμία, πνεύματος απόστασις, φυγή και απόκτησις βίου, πλουσίων φόβος, πενήτων παραλαλία, ανάλυσις μελών, ύπνου πατήρ, αληθινή προθεσμία, απόλυσις πάντων. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 12 |
| • | Άρης φιλεί αεί τα λωστά πάντα τ’ ανθρώπων στρατού. Ο Άρης προτιμά πάντα τους διαλεχτούς πολεμιστές [δηλ. οι γενναίοι πέφτουν στη μάχη] Αισχύλος άρεσε σε 9 |
| • | Περί θανάτου: ή σκεδασμός, ει άτομοι˙ ει δ ένωσις, ήτοι σβέσις ή μετάστασις. Μάρκος Αυρήλιος άρεσε σε 4 |
Μέλλουσα Ζωή | |
| • | Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής. Η ψυχή έρχεται στον Άδη χωρίς να κουβαλάει τίποτε άλλο πέρα από την παιδεία της και την αγωγή της. Πλάτων άρεσε σε 282 |
| • | Αι ψυχαί οσμώνται καθ’ Άιδην. Οι ψυχές στον Άδη μυρίζουν. Ηράκλειτος (WTF!!!) άρεσε σε 89 |
| • | Ερωτώμενος υπό τινος πώς αν μεγίστη ταραχή εν ανθρώποις γενήσεται, έφη: «εί οι τετελευτηκότες αναστάντες απαιτοίεν τα ίδια». Ερωτηθείς πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη αναταραχή στην ανθρωπότητα, είπε: «αν οι πεθαμένοι αναστηθούν και απαιτήσουν τις περιουσίες τους». Αίσωπος άρεσε σε 56 |
| • | Ερωτηθείς, «τίνα εστίν εν Άδου;» είπεν· «Ούτε εγώ πεπόρευμαι, ούτε των εκείσέ τινι συντετύχηκα.» Ερωτηθείς «τι υπάρχει στον Άδη;» απάντησε: «Ούτε εγώ έχω πάει ούτε έτυχε να συναντήσω κάποιον από εκεί.» Σωκράτης άρεσε σε 38 |
| • | Το ζην γαρ ίσμεν, του θανείν δ’ απειρία πας τις φοβείται φως λιπείν τόδ’ ήλιου. Τη ζωή την ξέρουμε, αλλά επειδή δεν έχουμε εμπειρία του θανάτου όλοι φοβόμαστε να αφήσουμε το φως αυτού εδώ του ήλιου. Ευριπίδης άρεσε σε 25 |
| • | Ο δ’ εύκολος μεν ενθάδ’ εύκολος δ’ εκεί. Ενώ ο άλλος είναι βολικός εδώ και είναι βολικός εκεί. Αριστοφάνης (αναφέρεται στον Σοφοκλή, σε αντιδιαστολή με τον Ευριπίδη) άρεσε σε 21 |
| • | Μόροι μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι. Οι ανώτεροι θάνατοι ανώτερη μοίρα λαχαίνουν. Ηράκλειτος άρεσε σε 10 |
| • | Πρώτοι δε και τόνδε τον λόγον Αιγύπτιοί εισι οι ειπόντες ως ανθρώπου ψυχή αθάνατός εστι, του σώματος δε καταφθίνοντος ες άλλο ζώον αιεί γινόμενον. Ηρόδοτος άρεσε σε 1 |
Προλήψεις | |
| • | Η δεισιδαιμονία δόξειεν είναι δειλία προς το δαιμόνιον. Θεόφραστος άρεσε σε 31 |
Θαύματα | |
| • | Θαύμα ιδέσθαι. Όμηρος άρεσε σε 90 |
Μεταφυσική | |
| • | Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον. Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο. Αριστοτέλης άρεσε σε 348 |
| • | Πάντα πλήρη θεών είναι. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 49 |
| • | Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς. Υπάρχουν άπειροι κόσμοι που είναι δημιουργημένοι και φθαρτοί. Δημόκριτος άρεσε σε 49 |
| • | Δει των προειρημένων μνημονεύειν και μηδέν οίεσθαι τούτων λέγεσθαι γεγονός ούτω και πεπραγμένον. Αυτά που είπαμε πρέπει να τα εξιστορούμε και να μη νομίζουμε ότι επειδή τα λέμε ότι έτσι και έγιναν. Πλούταρχος (σχετικά με τις θρησκευτικές δοξασίες των Αιγυπτίων) άρεσε σε 23 |
| • | Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν. Βαθύν λόγον έχει. Τα πέρατα της ψυχής δεν θα τα βρεις, όποιο δρόμο και να πάρεις. Έχει βαθιά δομή. Ηράκλειτος άρεσε σε 20 |
Κενό | |
| • | Αρχάς είναι των όλων ατόμους και κενόν, τα δ’ άλλα πάντα νενομίσθαι. Τα άτομα και το κενό είναι η αρχή των πάντων και τα υπόλοιπα είναι κατασκευάσματα του νου. Δημόκριτος (από τον Διογένη Λαέρτιο) άρεσε σε 118 |
Θρησκεία & Θεός | |
| • | Αεί ο θεός γεωμετρεί. Πλάτων άρεσε σε 514 |
| • | Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος. Ο θεός δεν είναι ποτέ και καθόλου άδικος. Πλάτων άρεσε σε 312 |
| • | Εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα. Ηράκλειτος άρεσε σε 253 |
| • | Βέλτιστοι γιγνόμεθα προς τους θεούς βαδίζοντες. Πυθαγόρας άρεσε σε 216 |
| • | Περί μεν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ουθ’ ως ουκ εισίν. Σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω ούτε πώς είναι ούτε πώς δεν είναι. Πρωταγόρας άρεσε σε 154 |
| • | Ει θεοί εισί κακοί, ουκ εισί θεοί. Ευριπίδης άρεσε σε 140 |
| • | Το θείον και οι νόμοι, ευ μεν αγόντων, εισίν ωφέλιμοι, κακώς δε αγόντων ουδέν ωφελούσιν. Όταν η θρησκεία και οι νόμοι εφαρμόζονται σωστά είναι ωφέλιμοι, αλλά όταν εφαρμόζονται λάθος δεν έχουν καμιά ωφέλεια. Σόλων άρεσε σε 136 |
| • | Πόρρω ηδονής και λύπης ίδρυται το θείον. Η θρησκεία κρατάει αποστάσεις από ηδονή και λύπη. Πλάτων άρεσε σε 132 |
| • | Θεοί μεν γαρ εισίν. Εναργής γαρ αυτών εστιν η γνώσις. Οι θεοί υπάρχουν σίγουρα, επειδή η γνώση που έχουμε γι’ αυτούς είναι εναργής. Επίκουρος άρεσε σε 129 |
| • | Το μακάριον και άφθαρτον ούτε αυτό πράγματα έχει ούτε άλλω παρέχει, ώστε ούτε οργαίς ούτε χάρισι συνέχεται· εν ασθενεί γαρ παν το τοιούτον. Το μακάριο και το άφθαρτο ον (ο Θεός) ούτε το ίδιο έχει έγνοιες, ούτε σε άλλον δημιουργεί. Κατά συνέπεια, ούτε οργίζεται ούτε κάνει χάρες. Διότι αυτά είναι γνωρίσματα αδύναμου όντος. Επίκουρος άρεσε σε 123 |
| • | Κατά νόμον είναι πολλούς θεούς, κατά δε φύσιν ένα. Αντισθένης άρεσε σε 108 |
| • | Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ και μήτε αρχήν έχον, μήτε τελετήν. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 105 |
| • | Εύροις δ’ αν επί ών πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος με δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμναστηρίων. Ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μη δ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μη δ’ αποτροπαίς κακών ουδείς έστι, ουδ’ έσται γεγονώς θεατής. σύντομη απόδοση: μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς άλλα πράγματα, αλλά όχι χωρίς θρησκεία και θεό. Πλούταρχος άρεσε σε 99 |
| • | Θεού σέβου και πάντα πράξεις ενθέως. Μένανδρος άρεσε σε 89 |
| • | Από Θεού άρξασθαι. Αρχίζουμε με την επίκληση του θεού. Αρχαιοελληνικό ρητό άρεσε σε 85 |
| • | Χρω τοις Θεοίς. Να χρησιμοποιείς [επικαλείσαι] τους θεούς. Σόλων άρεσε σε 82 |
| • | Οψέ θεών αλέουσι μύλοι, αλέουσι δε λεπτά. Οι μύλοι των θεών αργούν αλλά αλέθουν λεπτά (καλά). Αρχαιοελληνική Παροιμία άρεσε σε 80 |
| • | Ό,τι αν αγαθόν πράσσης, θεούς, μη σεαυτόν αιτιώ. Για ό,τι καλό κάνεις, απόδωσε την αιτία του στους θεούς, όχι στον εαυτό σου. Βίας ο Πριηνεύς άρεσε σε 80 |
| • | Ο θεός ημέρη ευφρόνη, χειμών θέρος, πόλεμος ειρήνη, κόρος, λιμός. Ο θεός είναι ημέρα νύχτα, χειμώνας καλοκαίρι, πόλεμος ειρήνη, κόρος λιμός. Ηράκλειτος άρεσε σε 67 |
| • | Τοις θεοίς τίθει τα πάντα. Άφηνέ τα όλα στη θέληση των θεών. Αρχίλοχος άρεσε σε 65 |
| • | Το θείον φθονερόν και ταραχώδες. Οι θεοί είναι φθονεροί και προκαλούν φασαρίες. Σόλων άρεσε σε 62 |
| • | Ανενδεής ο Θεός. Ο θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Αρχαιοελληνική παροιμία άρεσε σε 53 |
| • | Πάντα πλήρη θεών είναι. Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 49 |
| • | Ου γαρ αργύρω και χρυσώ μακάριον το θείον ουδέ βρονταίς και κεραυνοίς ισχυρόν, αλλ’ επιστήμη και φρονήσει. Πλούταρχος άρεσε σε 43 |
| • | Πάντα ιδών Διός οφθαλμός και πάντα νοήσας. Όλα τα είδε το μάτι του Δία και όλα τα κατάλαβε. Ησίοδος άρεσε σε 43 |
| • | Τα δε πάντα οιακίζει Κεραυνός. Τα πάντα τα κυβερνάει ο Κεραυνός. Ηράκλειτος (δηλαδή ο Δίας=ο Θεός, αν και υπάρχουν και άλλες πιθανές ερμηνείες) άρεσε σε 38 |
| • | Έν το σοφόν μούνον, λέγεσθαι ουκ εθέλει και εθέλει Ζηνός όνομα. Η σοφία είναι μία και μοναδική, που θέλει και δεν θέλει να αποκαλείται Θεός. Ηράκλειτος άρεσε σε 37 |
| • | Θαλής ο σοφός ερωτηθείς ει λανθάνει τις τον θεόν ποιών τι είπεν: «ουδέ διανοούμενος.» Ο σοφός Θαλής όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει περίπτωση να μην αντιληφθεί ο θεός ότι κάνεις κάτι, απάντησε: «ούτε όταν το σκέφτεσαι». Θαλής ο Μιλήσιος άρεσε σε 33 |
| • | Πάντες δε θεών χατέουσ’ άνθρωποι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους θεούς. Όμηρος άρεσε σε 26 |
| • | Δείται γαρ ο θεός, είπερ έστ’ ορθώς θεός, ουδενός. Ο θεός, αν είναι πράγματι θεός, δεν έχει ανάγκη κανέναν. Ευριπίδης άρεσε σε 22 |
| • | Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν. Καθότι δεν είναι δυνατό να ξεγελάσεις ούτε να αψηφήσεις τη θέληση του Δία. Ησίοδος άρεσε σε 21 |
| • | Θεοί δε τα πάντα ίσασιν. Οι θεοί γνωρίζουν τα πάντα. Όμηρος άρεσε σε 16 |
| • | Τι εστί Θεός; Ιδεόπλαστον αγαθόν, πολύμορφον είκασμα, ασύνοπτον ύψωμα, πολυχάρακτον μόρφωμα, δυσνοούμενον ζήτημα, αθάνατος νους, πολυδιοίκητον πνεύμα, ακοίμητος οφθαλμός, ιδία πάντων ουσία, πολυώνυμος δύναμις, παγκρατής χειρ, φως, νους, δύναμις. Σεκούνδος ο Σιωπηλός άρεσε σε 14 |
| • | Ως ουδέν ανθρώποισιν των θείων σαφές. Ευριπίδης άρεσε σε 9 |
| • | Ζευς όστις ποτ’ εστίν. Ο Δίας, όποιος κι αν είναι κάθε φορά. Αισχύλος άρεσε σε 2 |
Χριστιανισμός | |
| • | Ανέγνων, έγνων, κατέγνων. Το διάβασα, το κατάλαβα, το απέρριψα. Ιουλιανός ο Παραβάτης (όταν διάβασε βιβλίο με χριστιανικό περιεχόμενο) άρεσε σε 236 |
| • | Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι; ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα. Εάν είναι μοναχοί, τότε πώς είναι τόσο πολλοί; αν είναι δε τόσο πολλοί, τότε πάλι πώς είναι μόνοι; ώ πλήθος των μοναχών είστε ψεύτικη μονάδα. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 184 |
| • | Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως, ου κατέγνως. Διάβασες [τις Γραφές] αλλά δεν κατάλαβες· γιατί αν είχες καταλάβει δεν θα είχες απορρίψει. Μέγας Βασίλειος (απάντηση σε σχόλιο του Ιουλιανού του Παραβάτη εναντίον του Χριστιανισμού) άρεσε σε 155 |
| • | Βάλλε μοι Πυθαγόρου την σιωπήν και τους κυάμους τους Ορφικούς, βάλλε μοι Πλάτωνος τας Ιδέας και τας μετενσωματώσεις, βάλλε μοι Επικούρου την αθεΐαν και Αριστοτέλους την μικρολόγον πρόνοιαν και της Στοάς την οφρύν. [βάλλε μοι=μακριά από εμένα] Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός άρεσε σε 20 |
Αθεΐα | |
| • | Ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος και η των Θεών αυτής λατρεία, υμέτερος δε κλήρος εστί η αμάθεια και η αγροικία και ουδέν πλέον. Αύτη εστίν η σοφία υμών. Ιουλιανός ο Παραβάτης (λόγοι απαξίωσης του χριστιανικού κλήρου από τον Ιουλιανό) άρεσε σε 218 |
| • | Ει μοναχοί, τι τοσοίδε; τοσοίδε δε, πώς πάλι μούνοι; ω πληθύς μοναχών ψευσαμένη μονάδα. Εάν είναι μοναχοί, τότε πώς είναι τόσο πολλοί; αν είναι δε τόσο πολλοί, τότε πάλι πώς είναι μόνοι; ώ πλήθος των μοναχών είστε ψεύτικη μονάδα. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς άρεσε σε 184 |
| • | Χρη μηκέθ’ ηγείσθαι θεούς, ει τάδικ’ έσται της δίκης υπέρτερα. Δεν χρειάζεται πια να ακολουθούμε τους θεούς αν τα άδικα υπερτερούν από τα δίκαια. Ευριπίδης άρεσε σε 86 |
| • | Ποίος Ζευς ; Ού μη ληρήσεις. Ουδ᾿ εστὶ Ζευς. Ποιος Δίας; Μη λες σαχλαμάρες, δεν υπάρχει Δίας. Αριστοφάνης άρεσε σε 60 |
| • | Ότι θεός ή μη θεός ή το μέσον τις φησ’ ερευνάσας βροτών; Ποιος άνθρωπος μπορεί να ξέρει αν υπάρχει θεός ή όχι ή κάτι ανάμεσα Ευριπίδης άρεσε σε 41 |
| • | Αγώ ούτινι θύω πλην εμοί, θεοίσι δ’ ου, και τη μεγίστη, γαστρί τήδε, δαιμόνων. Εγώ δεν θυσιάζω σε κανέναν θεό εκτός από τον εαυτό μου και τη μεγαλύτερη από όλους θεά, την κοιλιά μου. Ευριπίδης άρεσε σε 36 |
| • | Ούτως άρα δεινόν μεν η απιστία προς τα θεία και περιφρόνησις αυτών, δεινή δ’ αύθις η δεισιδαιμονία, δίκην ύδατος αεί προς το ταπεινούμενον γενόμενον. Επομένως, η αθεΐα και η περιφρόνηση προς τα θεία είναι κακό, αλλά είναι κακό και η θρησκοληψία, που σαν το νερό κατασταλάζει στα πιο χαμηλά σημεία. Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι –Αλέξανδρος) άρεσε σε 14 |
Κόλαση | |
| • | Βέλτιον νυν παιδευθήναι και καθαρθήναι ή τη εκείθεν βασάνω παραπεμφθήναι, ηνίκα κολάσεως καιρός, ου καθάρσεως. Μέγας Βασίλειος άρεσε σε 30 |
| • | Ο Τάρταρος τοσούτον από γης διάστημα, όσον απ’ ουρανού γη. Αρχαιοελληνική παροιμία (βασισμένη σε φράση από τη Βιβλιοθήκη του ψευδο-Απολλόδωρου) άρεσε σε 23 |
Τέρατα | |
| • | Διογένης ερωτηθείς τι των θηρίων κάκιστα δάκνει έφη: των μεν αγρίων συκοφάντης, των δε ημέρων κόλαξ. Διογένης άρεσε σε 206 |
| • | Ζητών Ερμήν γλύψαι, Κέκροπα έγλυψα. Ήθελα να φτιάξω άγαλμα του Ερμή και μου βγήκε Κέκρωψ (τέρας). Αίσωπος άρεσε σε 20 |
Μυστήριο | |
| • | Ύπνος τα μικρά του θανάτου μυστήρια. Μένανδρος άρεσε σε 44 |
| • | Ετεή μεν νυν ότι οίον έκαστον εστιν ή ουκ έστιν ου συνίεμεν. Δεν γνωρίζουμε στην πραγματικότητα τι είναι το κάθε πράγμα και τι δεν είναι. Δημόκριτος άρεσε σε 13 |
Ψυχή | |
| • | Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη. Η φιλία [ή η αγάπη] είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα. Αριστοτέλης (από τον Διογένη Λαέρτιο και άλλους μεταγενέστερους αρχαίους που στηρίζονται σε ιδέες από τα «Ηθικά Νικομάχεια») άρεσε σε 1503 |
| • | Ουδέν άλλο έχουσα ες Άδου η ψυχή έρχεται πλην της παιδείας και τροφής. Η ψυχή έρχεται στον Άδη χωρίς να κουβαλάει τίποτε άλλο πέρα από την παιδεία της και την αγωγή της. Πλάτων άρεσε σε 282 |
| • | Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον. Η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο]. Πλάτων άρεσε σε 271 |
| • | Πολύ κρείττων εστίν ο της ψυχής ή ο του σώματος έρως. Ξενοφών άρεσε σε 184 |
| • | Ψυχήσιν Θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή. Ηράκλειτος άρεσε σε 174 |
| • | Ο εντός της ψυχής προς αυτήν διάλογος επωνομάσθη διάνοια. Πλάτων άρεσε σε 160 |
| • | Πειρώ τω μεν σώματι είναι φιλόπονος, τη δε ψυχή φιλόσοφος. Να προσπαθείς να είσαι φιλόπονος όσον αφορά το σώμα και φιλόσοφος όσον αφορά την ψυχή. Ισοκράτης άρεσε σε 156 |
| • | Δει γαρ την μεν τέχνην χρήσθαι τοις οργάνοις, την δε ψυχήν τω σώματι. Πρέπει η μεν τέχνη να χρησιμοποιεί όργανα, η δε ψυχή το σώμα. Αριστοτέλης άρεσε σε 144 |
| • | Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη αγήραστος εστίν. Ξενοφών άρεσε σε 114 |
| • | Ψυχή πάσα αθάνατος. Το γαρ αεικίνητον αθάνατον· το δ’ άλλο κινούν και υπ’ άλλου κινούμενον, παύλαν έχον κινήσεως, παύλαν έχει ζωής. μόνον δη το αυτό κινούν, άτε ουκ απολείπον εαυτό, ούποτε λήγει κινούμενον, αλλά και τοις άλλοις όσα κινείται τούτο πηγή και αρχή κινήσεως. Πλάτων άρεσε σε 94 |
| • | Ευδαιμονίη ουκ εν βοσκήμασιν οικεί ουδέ εν χρυσώ. Ψυχή οικητήριον δαίμονος. Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα κοπάδια [που έχεις], ούτε στον χρυσό. Η ψυχή είναι η κατοικία της ευδαιμονίας. Δημόκριτος (κάνοντας και λογοπαίγνιο με τη γλωσσική ρίζα της ευδαιμονίας από το δαίμων=θεός) άρεσε σε 46 |
| • | Συμπάσχει η ψυχή τω σώματι νοσούντι και τεμνομένω και το σώμα τη ψυχή. Κλεάνθης ο Τρως άρεσε σε 45 |
| • | Νομίζω τους ανθρώπους ουκ εν τη οικία τον πλούτον και την πενίαν έχειν, αλλ’ εν ταις ψυχαίς. Ξενοφών άρεσε σε 40 |
| • | Ο μεν γεωργός, την γην, ο δε φιλόσοφος την ψυχήν εξημεροί. Θεόκριτος άρεσε σε 30 |
| • | Ψυχής τελεότης σκήνεος μοχθηρίην ορθοί. Η τελειότητα της ψυχής επανορθώνει την κακότητα του σώματος. Δημόκριτος άρεσε σε 24 |
| • | Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν. Βαθύν λόγον έχει. Τα πέρατα της ψυχής δεν θα τα βρεις, όποιο δρόμο και να πάρεις. Έχει βαθιά δομή. Ηράκλειτος άρεσε σε 20 |
| • | [Πλάτων] αθάνατον έλεγε την ψυχήν και πολλά μεταμφιεννυμένην σώματα, αρχήν τε έχειν αριθμητικήν, το δε σώμα γεωμετρικήν. Πλάτων (από τον Διογένη Λαέρτιο) άρεσε σε 12 |
| • | Αύη ψυχὴ σοφωτάτη και αρίστη. Ηράκλειτος (αύη=ξηρή, [εδώ] χωρίς επιθυμίες) άρεσε σε 4 |
| • | Ώσπερ τα σώματα ημών τρεφόμενα μεν αύξεται, γυμναζόμενα δε στερεούται, ούτω και η ψυχή μελετώσα μεν αύξεται, καρτερούσα δε βελτίων γίνεται. Όπως τα σώματά μας αυξάνονται όταν τρέφονται και δυναμώνουν όταν γυμνάζονται, έτσι και η ψυχή αυξάνεται όταν μελετά και βελτιώνεται όταν υπομένει δυσκολίες. |
σελίδα 1 από 17
| «προηγούμενη σελίδα | επόμενη σελίδα» |
Συστήνουμε:
Αν σας ενδιαφέρουν τα αρχαιοπρεπή αποφθέγματα, δείτε επίσης και τα Δελφικά Παραγγέλματα, τη σελίδα με τις Αρχαίες παροιμίες, τα Λατινικά ρητά , τα Εκκλησιαστικά ρητά καθώς και τις Βυζαντινές ρήσεις.
